W fotografii trzeba pamiętać o perspektywie. Perspektywa to nic innego, jak wysokość, z której robione jest  zdjęcie. Nie jest to zagadnienie specjalnie trudne, ale warto o nim wspomnieć bo perspektywy używa się cały czas i każdy dobry fotograf przed zrobieniem zdjęcia zastanawia się 10 razy jaką perspektywę wybrać. Możliwości jest kilka. 

1. Perspektywa normalna – zdjęcie robione z poziomu oczu osoby. Perspektywa ta nazywa się normalną gdyż jest dla nas normalna. Robimy zdjęcie tak jak stoimy, cała filozofia.

2. Perspektywa żabia – klękamy, kucamy, lub robimy cokolwiek innego, co zbliża aparat do ziemi. Właśnie z tego miejsca robimy zdjęcie. Aparat nie musi koniecznie leżeć na ziemi. Zdjęcie z perspektywą żabią można zrobić już np. z poziomu kolan.

3. Perspektywa ptasia – podnosimy ręce i fotografujemy obiekty z góry. Albo wchodzimy na drabinę i fotografujemy z góry. Ewentualnie możemy robić zdjęcie z helikoptera. Albo z balkonu, czy dachu budynku. Wszystko to będzie zaliczało się do perspektywy ptasiej. Ważne tylko żeby obiektyw celować z góry na dół.

Warto pamiętać o czymś takim jak zniekształcanie perspektywy. Odbywa się ono wówczas, gdy fotografujemy obiektywem innym niż takim naśladującym właściwości naszego oka. Gdy robimy zdjęcia teleobiektywem, fotografowane obiekty zdają się być blisko siebie. Gdy robimy zdjęcia obiektywem szerokokątnym, np takim do selfie, nasza twarz wygląda nienaturalnie. Rejony bliższe obiektywu np. nos są nieproporcjonalnie duże w porównaniu do innych części ciała. Dlatego portrety lepiej robić obiektywami o nieco dłuższej ogniskowej. Wtedy proporcje naszej twarzy będą normalniejsze.

Dłuższa ogniskowa oznacza też mniejszą głębie ostrości. Czyli będziemy musieli wybrać na co chcemy ostrzyć, bo wszystko ostre nie będzie.